Hemelsblauwe handdoek


Zij liggen zo dicht bij zee
dat hun handdoek - hemelsblauw
met witte strepen - nat wordt
het meisje van vijftien
en de jongen nog jonger
die steentjes laat kruipen
waar hij zelf niet durft die
het hele kleine kiezelstenen
regenen laat op haar buik


Zij liggen zo dicht bij zee
op hun hemelsblauwe handdoek
dat de branding woedend
door het zand woelt met
stenen rammelt, planken
flessen, al zijn schelpen
voor hun voeten maar
de jongen gaat maar door
op haar navel en daaronder
het fijne gruis van zijn verlangen


Ik ben ouder en alleen
hoog en droog op een rots
ik versta de zee
haar keihard geroddel
aan hun voeten
waarvan zijn tenen bewegen
de hare zich aan
laten raken op een
hemelsblauwe handdoek
aan zee

J. Bernlef