Snoep, een lekker gedicht


je lichaam, een snoepwinkel
als een verwonderd, klein kind
kan ik mijn vingers nergens afhouden
van je oren niet, niet van je hals
of één van je borsten
kijk eens, ‘k heb er twee zo, zeg je
o, antwoord ik vol verbazing
o daarom ben jij dubbel zo mooi

van je te proeven van kop tot teen
en van snakken naar adem
valt mijn mond wijdopen
ik, ik zal heel vlug, heel veel sparen
en dan koop ik al je zuurtjes en zoetjes
voor jou betaal ik de broek van mijn lijf
maar daar schijnt de prijs reeds in je schitterende ogen:
ontzettend veel vriendschap

dat is duur, denk ik, maar daarin ben ik
heel rijk en dus betaal ik kontant
dat geeft me je glimlach van suiker,
je smaakvol vertrouwen, je hand-in-hand
onder één koekendozen hoedje loop je vastbesloten
heel lang even met me mee
voor je uitstalraam dit bordje:
de winkel voorlopig voor altijd gesloten

Ivo Van Strijtem